|
بی بال پریدن..
|
نشسته ای کنار جاده و منتظری تا شاید
کسی بیاید و تو را با خود ببرد. تو را با تمام ذرات خاطراتی که روی پرچم زرد رنگت نشسته و هر لحطه ممکن است که از بین برود منتظری تا با تمام وجود تقدیم کسی بشوی که نمیدانی آیا لایقش هستی یا نه؟؟ یا اینکه منتظری تا با دنیا دنیا خاطره ای که برای ما ثانیه ای بیش نیست روی آسفالت سیاه بخت و داغی که سالهاست رنگ بر چهره ندارد دراز بکشی وچشم به چشم آفتاب بدوزی. نمیدانم! شاید تو انتظار تمام این چیز ها و چیز های دیگری را میکشی که شاید ذهن ما پشت سرش را هم برای لحظه ای فکر کردن به آن نگاه نکند اما... اما تو ای کوتاه عمر ترین خلق خدا! بدان گل جاده ای هستی که زائران سرزمین عشق از آن می گذرند سرزمینی که در آن جز خاک و ریگ نیست اما پشت این خاک و ریگ ها استخوان هایی پنهان شدند و صدا هایی گم شدند که شاید حال اگر گوش هم تیز کنی دیگر نتوانی ذره ای از آن ها را بشنوی
صدا ها گم شدند در میان موسیقی ها... استخوان ها گم شدند در میان آجر ها... و پوتین ها گم شدند در میان کفش ها
دیگر کسی پوتین مشکی بندی به پا نمی کند از زیر قرآن نمی گذرد دیگر کسی پشت عزیزش آب نمی ریزد دیگر کسی انتظار نمی کشد
حال دیگر فقط ذره های غبار هستند که به نظاره چهره ی مردان خدا نشسته اند . . الله اکبر ما از ذره غبار هم کمتریم..........
[ یکشنبه 90/11/23 ] [ 5:0 عصر ] [ نقل و نبات ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  من بی اسم تو بسمل باران را فراموش خواهم کرد من که نه گرگ پیراهنم را دریده و نه چاه مویه هایم را برملا خواهد کرد..... تنها اینجا هستم تا کمی با تو دردو دل کنم... تویی که این روزها تنها نامت را درشناسنامه ی کوچه ها می نویسند... |
| [ طراح قالب : پیچک ] [ Weblog Themes By : Pichak.net ] |
